KOCAELİSPOR HAKKINDA -9-
Sene 1991!
Rahmetli babamın tayini ile geldiğimizde 15 yaşındaydım.
2. Ligi kasıp kavuruyordu Kocaeli!
Kupalardan 1. Lig takımlarını eliyor KÖRFEZ GOL GOL GOL diye yıkılıyordu İSMETPAŞA…
Birkaç hafta içerisinde sıkı bir Kocaelisporlu olmuştum.
***
Biletlilerin yanında dönen demir kapılardan ezilme pahasına az girmedim maçlara!
Bilmem kaç kere tırmanmışımdır İsmet Paşa Stadının duvarlarına!
Tanımadığım insanların arabalarında kaç kere bayrak salladığımı hatırlamıyorum bile.
Tek şerit E-5 te Kamyon kasalarında ŞAMPİYON KÖRFEZ sloganları hala kulağımda!
***
Beşiktaş’ı İnönü’de, Fener’i Kadıköy’de, Galata’yı Ali Sami Yen de az sallamadık kendi taraftarlarının önünde!
Aracımın plakası 41 KS olduğu için İstanbul’da neler yaşadığımı bir ben bilirim bir de tüm dostlarım, her fırsatta gülerek anlatmışımdır çünkü!
O zamanlar konu Kocaelispor’un maçı olunca şehirdeki herkes tek yürek olur sadece maç konuşulurdu!
Minibüsler bedava yolcu alır parası olan olmayana stat köftesi simit-ayran ısmarlardı!
Bütün tribünler birdi ayrı gayrı yoktu!
Mhp’li, Shp,li, Doğruyolcu, Anap’lı, Refah Partili, Bağımsız yan yana oturur birlikte sevinir birlikte üzülürdü!
Yanılmıyorsam 30 dan fazla belde ve belediyede 4 farklı partinin bir de bağımsız olmak üzere 5 farklı görüşten belediye başkanı ve tüm siyasiler aynı tribünde oturur tribünde de birlik olunurdu!!!!!
***
Bu gün Kocaelispor’dan başka takım tutmayanlarda ruh hala aynı!
Görüyoruz deplasman maçlarında ve iç sahada ki seyirci üstünlüğümüzü!
Taraftar ve seyirci avantajımıza rağmen Kocaelispor’umuz istediğimiz yerde “hak ettiği yerde” değilse, demek ki bir şeyler o günlerde olduğu gibi değil!
Bizim, tüm şehir olarak acilen ve yeniden o birlik beraberlik ruhuna ihtiyacımız var!
Her belediye başkanı ayrı bir tribünde her siyasi parti ayrı bir yerde oturursa olmaz!
Böyle olmaz!
En iyi teknik ekibi en kaliteli topçuları getirsen yine olmaz!
Şehir bir olmadı mı takımda da birlik olmaz!
Sadece para ile olmaz!
Futbol bir yaşam tarzıdır, kulüp yönetiminde en az 4-5 kişi babası ile dedesi ile İsmet Paşa Stadına gitmiş, tribünlere tırmanmış, adalının köftesini yemiş, dış statta amatörü takip etmiş yöneticilerden olmadı mı, olmaz!
Tribünle takım, takım ile şehir arasında köprü oluşturacak yöneticiler olmazsa, olmaz!
Takım kötü günler yaşayıp amatörün kıyısından döndüğünde takımı sırtlayan malzemeci, antrenör ve topçulardan en az 3-5 kişi takımda olup yeni gelenlere ev sahipliği yapmadı mı, olmaz!
Takımın geçmişini bu güne aktaracak birileri olmadı mı olmaz!
Herkes yeni oldu mu takıma messi ile ronaldoyu getirsen de olmaz!
Burası Körfez Hull City değil!
Şehrin bütün kaynaklarını takıma harcasan yine olmaz!
Her takımı, İzmit’e gelmeden önce kara kara düşündüren bir havası vardı!
Kocaelispor ile kendi sahasında oynayacak takım dahi endişe ederdi!
Dünyanın en sıkı şehir takımı taraftarları arasında üst sıralarda olan Hodri Meydan birkaç hafta önce Fener deplasmanında dün de Beşiktaş deplasmanında gösterdi ruhundan hiçbir şey kaybetmediğini!
Taraftar geri geldi, Takımda gelsin lütfen!
Para kolay, bir tuğla da sen koy kampanyaları ile az borç ödemedik!
Yine öderiz, yeter ki birlik ve beraberlik sağlansın!
Yönetim seçilsin, atanmasın!
Hayatını Kocaelispor’a adayan ve hala adamak isteyen, yönetici olmak isteyenlerin siyasi görüşüne bakılmasın!
Elbette ekonomisi iyi olanlara parası olanlara öncelik verilsin, verilsin ama!
Ömrünü yeşil siyah renklere adayanlar da unutulmasın!
Hiçbir şey için geç değil, Eyüp maçı iyi bir başlangıç olabilir!
Maraton ile Protokol bir olsun, Hodri Meydan zaten bir!
66 ruhu geri gelsin, İzmit’in çocuğu herkese yeter!!!
