Harflerin suçu yok!
Olsun olsun 8-9 yaşındaydım!
Evimizden epey uzakta, birkaç mahallenin ortaklaşa kullandığı bir arsada, akranlarımızla hararetli bir şekilde maç yapıyorduk!
Öyle böyle değil, kıran kırana!
***
Her iki mahallenin itibarı için son derece önemli bir maç ve hepimiz ter içindeyiz!
Maç berabere, birazdan akşam karanlığı çökecek, golü atan kazanacak ve top bizde!
Yani maçın uzama ihtimali yok.
Attın attın, atamadın bittin!
***
Kalecimiz dahil herkes rakip mahalle takımının ceza sahasının içinde!
Topu ayağına alan arkadaşımız kaleye baktı “vuracak mı pas mı verecek diye heyecanla beklerken!” bir den topu eline aldı!
Hepimiz şok!
Birazdan ezan okunacak ve ben ekmek almayı unuttum dedi!
Yaşı en fazla 11-12!
Endişesi yüzünden okunuyordu!
***
Topu eline aldığı için rakip takımın faul demesi ve ya bizim sen ne yapıyorsun maçı mahvettin dememiz gereken bir durumda hepimiz birden irkildik!
Artık kimsenin gözü topu görmüyor, maçı düşünmüyordu!
Haklıydı!
En az 4-5 saattir top oynuyorduk ve hemen hemen hepimizin unuttuğu bir görevi vardı.
Akşam ezanı okunmadan, yemek sofrası kurulmadan o görevlerin yapılması gerekiyordu!
Ben de eve su getirmemiştim!
Evde su da yoktu çeşme de yoktu muslukta yoktu!
***
Çoğunluğu tek katlı ve toprak damlı bir mahallede 2 katlı bir yapıda oturduğumuz için adı apartmandı, adı apartmandı ama su olmadığı için musluk dahi takılmamıştı!
O yıllarda hemen hemen herkesin evi taşıma su ile dönerdi!
Dönmek zorundaydı!
Bidonlar ile, omuzluk ve kovalar ile taşırdık suyu, en yakın çeşme 500 metre mesafede!
***
Ekmek alamadık, su getiremedik, tavukları, koyunları inekleri olanlar kümese ve ya ahıra kapatamadık diye bir cümle kuramazdı annesine, kuramayacağımız için de koşarak evlerimize gelmiş son anda da olsa görevlerimizi yerine getirmiştik.
Terlik yemeden, azar işitmeden!
Hamd olsun o günü de zararda kapatmamıştık!
***
Annelerimize izah edemez mazeret cümleleri kuramazdık dedim çünkü!
Bu konularda babalarımız bizimle muhatap dahi olmazdı!!!
Bir ailenin oğlu – kızı 7-8 yaşına geldi mi aşama aşama evin tüm angarya işleri anne ve babanın üzerinden düşer, çocuğun görevi olurdu.
Sadece yazın sıcağında değil 6 ay kışı olan hayli soğuk bir memlekette bile!
***
Evinin bahçesinde suyu olanın da çeşmesi aralık ayında donar mart sonu nisan başı çözülürdü nasipse!
Elde bidon kova, küçücük omuzlarda kocaman omuzluklar ile…
Gündüz öyle yorulurduk ki saat 9 da ki Cüneyt arkın filmine yetişemezdi gözlerimiz, öyle ağırlık çökerdi ki uyandırsalar da uyanamazdık sabah namazından önce…
Anne ve babanın, şunu yap – bunu yap demesine gerek kalmaz, günün belli saatlerinde bu görevleri mahallenin çocukları birbirine hatırlatırdı!
Önüne konulan yemeği yemek farz değilse de mecburiyetti!
Yemezsen kardeşin yerdi sende aç kalırdın.
***
Çalışmayan, aile işlerine ve ekonomisine katkı sağlamayana bizim memlekette çiko balası denir, adam yerine konmaz, oyunlara da alınmazdı!
Yani demem o ki!
O çocukları anne ve babalarımız, bu çocukları da biz büyüttük!
Ben yemedim çocuğum yesin, ben görmedim çocuğum görsün, ben binmedim çocuğum binsin, ben ezildim çocuğum ezilmesin, ben gezmedim çocuğum gezsin yarışına girdik ve sonuç ortada!
Z kuşağı şöyle Z kuşağı böyle diyerek eleştiriyoruz ya harflerin de çocukların da hiçbir suçu yok, doğduğumuz dünya ile yaşadığımız dünyayı Dini-Milli-İnsani-Fikri ve Manevi olarak kıyaslayın göreceksiniz!
Biz büyüdük ve kirlendi dünya!
Sürç-ü lisan ettimse hamd ola!
